گفتی بیا تنها من و تو....

کلبه ای بسازیم دور تا دورش دریا...

نه من بتوانم بروم نه تو....

اما....

عشق آتشینت که رنگ عادت گرفت

به دریا پریدی و شنا کنان به ساحل رسیدی....

و من قربانی عاشقانه ترین حماقت شدم...

اگر بخواهم از کلبه ات بروم باید بمیرم.....

چراکه من به پشتوانه ی بودن با تو

شنا کردن را نیاموخته بودم....

 

نوشته شده در چهارشنبه 91/1/23ساعت 3:52 عصر توسط دریا نظرات ( ) | |